Over mij
Iedereen die mij kent, weet hoe belangrijk mijn honden zijn in mijn leven. Reeds van kindsbeen af hadden wij een hondje thuis (Brusselse Griffon). Toen ik alleen ging wonen, kwam er vanzelfsprekend een hond bij: een kruising Schipperke met de welluidende naam Saint-Clair 😉.
Na het verdriet van Saint-Clair kreeg ik de kans een Hovawart te adopteren, Havina: een pracht van een hond met een gouden karakter, maar door mijn onwetendheid en gebrek aan kennis over het ras, slaagde ik er niet in vertrouwen te krijgen t.o.v. mijn twee kleine kinderen, zo ging Havina terug naar haar baasje. Dit spijt me nog altijd.
Uiteindelijk bleek een Golden Retriever een betere keuze voor ons. Baziel kwam in ons leven en bleef er 14 jaar! Heerlijke loebas!
Ondertussen was mijn Havina-verhaal blijven hangen en kon ik de Hovawart niet vergeten.
In maart 2008 deed ik een aanvraag bij de BHC (Belgische Hovawart Club) voor een puppy en in oktober van hetzelfde jaar werd Horus van het Stropersbos geboren. Dit werd onze Fritz, een vriendje voor Baziel.
Toen Baziel overleed, kreeg Fritz er een vriendinnetje bij: Lucy, kruising Lhasa Apso en Shi-Tzu. Heerlijk bitchke die er nog altijd bij is.
Fritzie vloog over de regenboogbrug op 6-jarige leeftijd. Mijn verdriet was enorm.
Mijn Hovawart …. Door omstandigheden kon ik er geen nieuwe in huis halen en bleef ik 3 jaar zonder Hovi. Ondertussen bleef ik actief in de BHC, ging mee op wandel, ging naar de trainingen kijken… Verslaafd aan het ras, besliste ik na 3 jaar om er weer voor te gaan.
Op 6 juli 2017 vertrok ik met mijn soulmate (dankjewel Els Wybo) en jongste zoon Arnaud naar Tsjechië waar er een pupje voor mij voorzien was dankzij Leen Swolfs (voorzitter van de BHC) (er waren op dat ogenblik geen pups in België gefokt onder het waakzaam oog van de BHC). Ze was 5 weken en het was love at first sight! Nooit vergeet ik het moment dat dat kleine hoopje wol naar me toe kwam terwijl de rest van het nest bij mama en de fokster bleef.
Zo is Akbara z Drahlovske Zahrady, alias Noblesse in mijn leven gekomen. Mijn topper, mijn madam, mijn beauty, mijn alles!
En vooral: once a Hovawart, …
About us
All the people in my environment know that dogs are a very important part of my life. When I was a child we already had a small dog in our family (Brussels Griffon). When I left the house it was clear that I would not live without: I got a mixture Schipperke, named Saint-Clair.
After he died I had the opportunity to adopt a beautiful Hovawart, Havina. As I did not know the breed and without any knowledge of dog language I wasn’t able to trust the dog with my two small children (Maité, 4 years old and Thibault 1). So Havina went back to her former owner. I am still feeling sorry for this.
We decided to take a Golden Retriever and Baziel stayed in our lives for 14 years. He was a superdog!
In the mean time I was not able to forget about that Hovawart that I had met.
In March 2008 I decided to go for it and contacted the Belgian Hovawart Club to be put on the waiting list for a puppy. A few months later already, in October, Horus van het Stropersbos was born. A new friend for Baziel, named Fritz.
When Baziel died, Fritz got a little girlfriend, Lucy (mixture). A nice little bitch who still lives with us.
Fritzie however died at the age of 6, way too early. My grief was endless…
My Hovawart… because of circumstances at that moment I was not able to have a new Hovi and during 3 years I had to live without. In the mean time I remained an active member of the Hovawart Club, participated in hiking trips, went to training moments (Hovawarts only)… I was addicted to this breed, that was a fact. After 3 years I felt I was ready to go for it.
No litters in Belgium bred with the watchful eye of the Belgian Hovawart Club: what a pity. Leen Swolfs (thanks Leen 😉) knew about a litter in the Czech Republic where a black female was available. I contacted Katka (the breeder) and on 6th July 2017 together with my soulmate (thanks Els Wybo for your wonderful idea😉) and my youngest son Arnaud I left for Czechia to visit the litter. I will never forget that precious moment when that little woolen ball came towards me while the rest of the litter stayed with mum and Katka. She was only 5 weeks and it was love at first sight!
In this way Akbara z Drahlovske Zahrady, called Noblesse came into our lives. My lady, my beauty, my superdog, my everything!
And especially: once a Hovawart, …
Havina
Eerste kennismaking met de Hovawart 1998
Baziel
loebas °1999-2013
Fritz
Horus van het Stropersbos alias Fritz, °2008-2014
Lucy
ons bitchke, °2012 - still alive and kicking
Noblesse
Akbara z Drahlovske Zahrady alias Noblesse, °2017
De Hovawart zoals hij is
De Hovawart… hoe hij werkelijk is 😉
Een Hovawart ligt altijd en overal in de weg en kan daarbij meer ruimte innemen dan hij nodig heeft.
Af en toe verliest hij een grote hoeveelheid haar (vooral na het borstelen).
De Hovawart heeft geen oog voor vreemden als hij buiten komt – eigenlijk gaan wij ervan uit dat hij voor vreemden geen oog heeft. De realiteit: hij heeft altijd alles gezien.
Hij heeft de grote gave het juiste ogenblik te vinden zijn eigenaar lekker voor schut te zetten.
Zijn poten zijn krachtig, rond en kunnen grote afdrukken achterlaten op lichtgekleurde kledij en een pas gepoetste vloer. ☹
Hovawarts houden van menselijk contact en onze volle aandacht; daarom porren ze graag met de neus in je arm wanneer je een volle kop koffie in de hand hebt.
Hovawarten kunnen voorzichtig spelen maar passen deze omgang meestal niet toe. 😉
De Hovawart bestaat in 3 kleuren:
Black & tan, zwart en blond. Wanneer ze echt vuil zijn is het niet makkelijk om de verschillende kleuren te onderscheiden.
Een Hovawart is behoorlijk ijdel, niet de eenvoudigste in de omgang en het ontbreekt hem niet aan eigen initiatief.
De meeste Hovawarten krijgen nooit genoeg te eten😉.
De Hovawart volgt zijn baasje overal, tenzij hij op zijn weg iemand tegenkomt die net een koekje of iets lekkers aan het eten is ….
Een Hovi lijdt bij momenten aan een tijdelijke vorm van doofheid; vooral wanneer het over de in zijn ogen zinloze uitvoering van een bevel gaat. Verder is het gehoor van de Hovawart perfect over grotere afstanden: door meerdere kamers en etages heen hoort hij hoe de deur van de koekjeskast opengaat of het deksel van de koekjestrommel wordt gehaald.
Ze hebben er ook een handje van weg om met 1 liter water in de kom een fris voetbad voor de eigenaar achter te laten.
Een elegante, half opgedroogde kwijlstreep over de neus is bij de Hovawart heel modieus en dus veel gedragen; liefst wanneer het baasje indruk wil maken met zijn net gekamde Hovi.
Hovawarten hebben ook een heel andere definitie voor de woorden ‘heerlijk geurend’… (vrij in te vullen 😉)
Op grond van zijn intelligentie weet de Hovawart praktisch alles beter dan zijn eigenaar; vandaar dat hij ook altijd zelf beslist of het zin heeft om te gehoorzamen, ja of nee.
Puppies vinden sowieso altijd de weg onder de voeten van het baasje.
Hovawarten hebben een uitgesproken gevoel voor humor.
Het idee dat Hovawarten slimmer (lees gehoorzamer) worden met ouder worden is een misvatting. De Hovawarten blijft jong van geest en een uitdaging voor zijn baas te allen tijde.
Ben je na dit gelezen te hebben nog altijd overtuigd van je keuze, ga er dan voor! Je krijgt een soulmate van formaat…
Ook nog dit even lezen...
Een Hovawart zit vol verrassingen: op het einde van de rit is de Hovawart een echte hondstrouwe familiehond. De weg naar dit eindpunt is echter hobbelig en zit vol met verrassingen.
Het is echter niet voldoende deze gevoelige hond in een familie te integreren met 2 maal per dag uit te laten en 1 maal in de week een bezoek aan de hondenschool. Wanneer men grondig de raseigenschappen leest, wordt dit duidelijk. Deze hond heeft meer nodig dan het aanleren van kunstjes.
Binding
Een sterke binding opbouwen betekent wederzijds vertrouwen leren en beleven. Hierbij hoort niet in het minst: duidelijke grenzen aangeven. De Hovawart is een heel intelligente hond, hij brengt je steeds weer tot aan je grenzen en ver erover. Hij zal jou en je omgeving testen en dit met een heel liefdevolle blik.
De Hovi houdt van vrijheid, naast de lichamelijke bezigheden (wandelen, speuren, …) heeft deze hond ook veel geestelijke uitdaging nodig, niet in het minst omdat hij dan geen kans krijgt na te denken over deugnieterijen.
Eenmaal de binding met deze energiebom opgebouwd, krijg je onvoorwaardelijke trouw en hondenliefde zoveel je maar wil. Het is de bedoeling dat hond en mens een team vormen door dik en dun. Wederzijds vertrouwen en respect moet de basis worden van deze relatie.
Wanneer je het gevoel krijgt dat je liever met je energiebommetje op het strand flaneert en plezier maakt in plaats van een kruistocht naar de Middellandse Zee te ondernemen, je een verplicht evenement moet bijwonen waar de allerfijnste hapjes met champagne worden geserveerd en je eigenlijk liever met je Hovi een Bockwurst zou delen, je liever Kerstmis viert met je Hovi op de sofa terwijl je hand op zijn borst rust eerder dan de verplichte nummertjes met de vrienden bijwonen, dan ben je op de goede weg…
Een hondenschool?
Voor je Hovi komt, ga je best een aantal scholen bezoeken. Is de reactie: “Een Hovawart, moeilijk ras”, blijf er dan weg.
Zoek een trainer die niet enkel de kunstjes (zit, lig, …) aanleert maar iemand die ook veel van lichaamstaal van de hond afweet. Niet alleen de communicatie tussen jou en je hond is van tel, maar ook de communicatie van jouw hond naar andere honden en mensen toe (belangrijk tijdens de wandelingen).
Problemen?
Nooit opgeven. Zoek hulp en los ze op met een massa geduld en de eeuwige glimlach. Je boos maken is voor de hond een signaal van machteloosheid en daar wordt gretig gebruik van gemaakt!
Heel wat mensen kunnen en willen je met raad en daad bijstaan eerder dan een hond te moeten herplaatsen met alle gevolgen van dien.
Heb je niet voldoende tijd of zal je leven binnenkort drastisch veranderen, zeg dan nee. Neem dan geen hond en zeker geen Hovawart.
De Hovawart is een speciaal ras, aanhankelijk maar ook zelfstandig!